Wielkopolska Izba Rolnicza
Wielkopolska Izba Rolnicza

Relacja z wyjazdu do Bretanii

"Wespół w zespół ..." to słowa piosenki J.Przybory i J.Wasowskiego, które przyświecają działalności Krajowego Związku Grup Producentów Rolnych Izba Gospodarcza nie po raz pierwszy. Z inicjatywy właściwie regionu Wielkopolska, w szczególności osób z Wielkopolskiej Izby Rolniczej i Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Poznaniu, Prezes KZGPR-IG podjęła rękawicę współpracy polegającej na wymianie doświadczeń z regionem francuskim - Bretanią. Zorganizowano wyjazd studyjny w dniach 27.04. - 3.05.2013 r., którego uczestnikami byli przedstawiciele Rady i Komisji Rewizyjnej KZGPR-IG oraz przedstawiciele grup zajmujący się hodowlą trzody chlewnej zrzeszeni w KZGPR-IG z Wielkopolski oraz regionu Warmii i Mazur.

Dlaczego akurat Francja i Bretania? Otóż dlatego, że Bretania jest regionem rolniczym i prowadzona polityka rolna już od ponad 60. lat kształtowana była z dużym zrozumieniem potrzeb ówczesnych młodych katolickich rolników. Stąd dobra infrastruktura, bezpłatne drogi w całej Bretanii, dostęp do lotnisk towarowych. Rolnicy bretońscy wypracowali w sobie potrzebę współpracy, z czasem stało się to już nawykiem, a filozofia życia koncentrowała się wokół wspólnej pracy nad produktem rolniczym. Świadomość, że RAZEM łatwiej pozwoliło na zdyscyplinowanie się producentów, czego efektem jest stworzenie systemu powiązań - zależności pomiędzy badaniami podstawowymi, producentem-rolnikiem, a zagospodarowaniem produktu finalnego.

W ramach programu grupa 15. osobowa zwiedziła między innymi jedną z 14. największych funkcjonujących w Bretanii ubojni KERMENE zaopatrującą sieć 610. sklepów LECLERC zarówno w kraju jak i w Hiszpanii, w Portugali, we Włoszech i na terenie Słowenii. Ubojnia zatrudniająca ponad 3000 pracowników, która w roku 2012 ubiła 1.815.000 sztuk świń od ponad 1000. producentów świń z Bretanii, 61.500 sztuk cieląt i ponad 131.000 sztuk bydła wszystko od producentów prowadzących swoje gospodarstwa na terenie Bretanii. Roczna wartość zakupów dochodziła w roku 2012 do 320 milionów euro. Ubojnia w swojej strukturze organizacyjnej posiadająca również laboratorium, stację uzdatniania wody oraz inwestująca w alternatywne źródła pozyskiwania energii np. energię słoneczną. Zakład zainwestował również we współpracy z producentami w budowanie marki wytwarzanego produktu, stąd zaangażowanie w systemy bezpieczeństwa żywnościowego i uczestnictwo w systemach certyfikacji regionalnej Label Rouge, Bio, HALLAL czy też w tym roku w system certyfikacji IFS (International Food Standard).

Ciekawym przedsięwzięciem było również spotkanie z p. Dominique Rocaboy i zwiedzanie biogazowni SA GEOTEXIA, opartej na surowcu rolniczym i zaopatrującej w nośniki energii sąsiadujące gminy jak również próby produkcji roślin - alg o dużej zawartości białka, czy też biogazowni w Kerlosquer-Lennon i zwiedzanie wespół z panem Le Page.

Ciekawostką jednak była giełda żywca wieprzowego i funkcjonowanie niezależnej organizacji klasyfikacji tusz wieprzowych UNIPORC OUEST. Organizacja poprzez swoich specjalistów pracujących na linii technologicznej w ubojni, określa za pomocą obiektywnych urządzeń T.M.P mięsność i wagę każdej wytatuażowanej tuszy, jak i poziom tłuszczu [C.G.M (Capteur Gras Maigre)]. Urządzenia homologowane zarówno na poziomie krajowym jak i postanowieniami EWG.

Hodowca w ramach współpracy z UNIPORC OUEST zobowiązany jest do prowadzenia specjalnego zeszytu (Un cahier des charges) opracowanego przez UGPVB (Związek Grup Producentów Mięsa w Bretanii) określającego wszystkie warunki wytwarzania wieprzowiny kwalifikacyjnej. Dzięki temu producenci mogą uzyskać cenę ustaloną na rynku wieprzowiny w Bretanii przy założeniu, że zwierzęta są prawidłowo oznakowane. Zastosowanie się do misji Uniporc Ouest zapewnia również opiekę weterynaryjną i uzyskanie Regionalnej Karty Jakości (Charte Qualité Régionale). Uniporc Ouest finansowany jest przez producentów w przeliczeniu do ilości oddawanych do uboju tuczników.

Misja UNIPORC OUEST
Ilustracja Słowniczek : Eleveur - hodowca, Bon d'enlevement - zapis, identyfikacja danych sztuk wywożonych,
Pesee classement - ważenie i klasyfikacja, Bordereau - ważenie wydruk,
Bordereau de pesee - zapis: identyfikacja, waga i klasyfikacja sztuk (fakturowanie).

Kolejnym punktem wizyty studyjnej było zwiedzanie stacji doświadczalnej w Guernevez prowadzącej badania podstawowe w zakresie produkcji trzody chlewnej- jak i zarządzania. Zauważyć należy, że na terenie Bretanii funkcjonuje 6 stacji badawczych: oprócz ww. stacja badawcza w Crecom zajmująca się produkcją trzody chlewnej, stacja w Mauron - produkcją wołowiny, Stacja badawcza w Trevarez - produkcja mleczna, w Saint Aubin du Cormier - agromechanizacja i w Kerguehennec - agronomia i produkcja roślinna.

Działalność stacji badawczych pozwala na wprowadzanie innowacji zarówno dotyczących warunków pracy, stosowanych rozwiązań technicznych, architektonicznych etc. i przełożeniu na efekty ekonomiczne i środowiskowe To pozwala na wypracowanie optymalnych rozwiązań produkcji rolniczej stosowanych w gospodarstwach rolnych.

Hodowla w Guernevez prowadzona jest doświadczalnie na powierzchni 3 ha, 147 macior prośnych, 4000 tuczników na rok i 35 typów rozwiązań architektonicznych budynków przeznaczonych dla produkcji tucznika we wszystkich stadiach rozwoju fizjologicznego. Bardzo ciekawe doświadczenie.

Program obejmował również wizytę na dużej fermie produkcji trzody chlewnej, będącej własnością członka zarządu grupy producenckiej Aveltis p. Andre Paul i to, co zauroczyło grupę wizytującą, to czystość w każdym pomieszczeniu produkcyjnym. Z przyjemnością obserwowano porodówki i kolejne pomieszczenia uwzględniające poszczególne fazy rozwoju prosiąt oraz sprawną organizację w zarządzaniu firmą.

Ostatnim elementem programu była wizyta w zakładzie KERLOICK - produkcji i sprzedaży bezpośredniej cydru i alkoholu mocnego Fine Bretagne. To był najciekawszy punkt naszej wizyty chociażby z tej przyczyny, iż KZGPR-IG w swoich założeniach musi zając się już również przetwórstwem. Zatoczenie koła od pola do stołu, aby miało swój sens musi być monitorowane tak, aby beneficjent był pewien, że produkt który kupuje jest bezpieczny, ma wysoką jakość i wie skąd pochodzi.

Zwiedzanie tego zakładu produkcyjnego kończące się wizytą w małym sklepiku przy zakładzie, gdzie z przyjemnością degustowano różne wariacje cydru, gdzie można było zaopatrzyć się w wyroby wytworzone przez producentów zrzeszonych na terenie Bretanii ukazało, iż sprzedaż bezpośrednia, przetwórstwo jest jedną z form dywersyfikacji działalności rolniczej. Szansą podniesienia statusu małych gospodarstw rodzinnych, ale również kultywowaniem dziedzictwa kulinarnego, które winno nas zabezpieczyć przed inwazją paraproduktów niekoniecznie mile widzianych z krajów trzecich. Ten ostatni punkt części merytorycznej wzbudzający najwięcej dyskusji już później w autobusie winien być zaczynem kolejnego etapu budowania marki produktów wytwarzanych przez producentów zrzeszonych w KZGPR-IG, a zatem i początkiem kolejnych projektów służących rozwojowi tej działalności.

Oczywiście oprócz części merytorycznej program wizyty uwzględniał również część turystyczną. Miłym akcentem była wizyta na Le Mont Saint Michel gdzie mogliśmy podziwiać architekturę opactwa benedyktyńskiego, wpisanego na listę Światowego Dziedzictwa Ludzkości UNESCO w 1979 r. Jedno z najczęściej odwiedzanych miejsc w Normadii regionie sąsiadującym z Bretanią. Ciekawostką jest również fakt, że na wybrzeżu, za życia księżnej Anny Bretońskiej, która panowała na przełomie XV/XVI w., uporządkowano teren pod uprawę i hodowlę zwierząt. Do dziś hoduje się tu owce, moutons de pré-salé (barany słonych łąk), których mięso ze względu na słonawe pastwiska ma wyjątkowy smak. Natomiast materiał niesiony przez rzeki, nieustannie poruszany przez pływy morskie, zmieszany ze skruszonymi muszlami daje źródło tangue, bogatego nawozu, który był długo używany przez lokalnych rolników dla użyźniania gruntu.

Przedostatni nocleg grupa spędziła na obrzeżach Paryża, trudno było sobie zatem odmówić zwiedzania tego pięknego miasta nocą. Zdyscyplinowana wyruszyła na Pola Marsowe, aby wjechać na ostatnią kondygnację La Tour Eiffel .Widoki i wrażenia ekscytujące.

Rozpoczęłam ten artykuł słowami piosenki J. Przybory i J. Wasowskiego "Wespół w zespół ..." i nie bez przyczyny podkreślam to po raz wtóry. Otóż realizacja tego projektu doszła do skutku właśnie dzięki wspólnemu działaniu osób, którym na sercu leżała i leży promocja idei wspólnego działania. Największą wartością dodaną tego wyjazdu oprócz przyswojenia zagadnień merytorycznych bardzo ważnych była również integracja uczestników, umiejętność nie tylko dyskusji w aspektach merytorycznych, ale również umiejętność wspólnego obcowania ze sobą, radość ze wspólnie spędzonych dni tudzież nocy, zdyscyplinowanie.

Wespół w zespół ... czyż nie jest to metoda na osiąganie wyżyn w każdej działalności ... Dziękuję wszystkim, a szczególne podziękowanie pozwalam sobie skierować już imiennie do Mme Gabrielle Joly przedstawiciela stowarzyszenia Adevia, która stworzyła dla nas program zróżnicowany i interesujący, mając nadzieję, że już myślimy o kolejnym wspólnym projekcie.


Wiesława Nowak
Z-ca Dyrektora WODR w Poznaniu