Rolnictwo regeneratywne było tematem konferencji zorganizowanej przez CDR w Radomiu. To nic innego jak powrót do naturalnego gospodarowania współgrającego z naturalnym środowiskiem i jego ekosystemami.

To rolnictwo, którego głównym zadaniem jest odtworzenie i utrzymanie potencjału plonotwórczego gleby i całego agroekosystemu, poprzez prowadzenie takiej produkcji, która nie szkodzi środowisku przyrodniczemu. Rolnictwo regeneratywne to rolnictwo charakteryzujące się ujemnym śladem węglowym (ang. Carbon Negative Agriculture),. redukującym CO₂.

Rolnictwo regeneratywne wykorzystuje szereg założeń z systemu rolnictwa integrowanego, ekologicznego, permakultury (samoregulujące się systemy rolnicze na wzór ekosystemów naturalnych) i rolnictwa precyzyjnego.

Rolnicy już stosują wiele z tych praktyk, nie zdajać sobie sprawy, że to właśnie rolnictwo regenaratywne. Wychodzą temu naprzeciw praktyki zaproponowane w Krajowym Programie Strategicznym – ekoschematy. Obecnie trwają konsultacje społeczne już III wersji KPS.

Naturalnemu rolnictwo sprzyja oczywiście rolnictwo ekologiczne, i programy rolnośrowiskowo-klimatyczne  oraz rolnictwo zrównoważone.

Praktykami, które dążą do odtworzenia naturalnych zależności w środowisku i są elementami rolnictwa regeneratywnego to:

• bezorkowa uprawa gleby,
• uprawa roślin okrywowych,
• uprawa roślin na zielony nawóz,
• zwiększenie bioróżnorodności uprawianych roślin - więcej gatunków w płodozmianie,
• zwiększenie retencji wody w glebie,
• połączenie produkcji roślinnej ze zwierzęcą,
• dbałość o dobrostan zwierząt,
• stosowanie nawozów naturalnych,
• ograniczenie zużycia nawozów - zrównoważone nawożenie i ograniczenie ilości środków ochrony roślin - integrowana ochrona roślin.

Stosując te praktyki osiągniemy korzyści nie tylko dla środowiska, ale również dla ludzi. Bo żywność wyprodukowana w zgodzie naturą jest zdrowa i korzystnie wpływa na organizm człowieka. Spożywając taką żywność stajemy się zdrowymi i bardziej odpornymi na różne czynniki wpływające niekorzystnie na nasze organizmy. Niewątpliwie te praktyki pozwolą przywrócić równowagę w środowisku i osiągnąć następujące korzyści:

• odpowiednia (prawidłowa) gospodarka materią organiczną gleby - bilans materii organicznej w płodozmianie powinien być dodatni,
• zwiększenie żyzności gleb,
• produkcja żywności wysokiej jakości oraz odpowiedniej jakości pasz,
• ochrona gleby, wody i powietrza przed skażeniami, szczególnie pochodzenia rolniczego,
• zmniejszenie zużycia środków ochrony roślin i nawozów,
• oszczędność nakładów energetycznych, uproszczenia uprawowe,
• zwiększenie bioróżnorodności agroekosystemów, gleby i lądowych,
• kształtowanie kulturowego krajobrazu rolniczego.
• produkcja wysokiej jakości żywności oraz paszy,
• prawidłowa gospodarka materią organiczną gleby,
• poprawa właściwości bio-fizyko-chemicznych (zwłaszcza pH) i wzrost potencjału plonotwórczego gleby,
• ochrona gleby, wody i powietrza przed skażeniami pochodzenia rolniczego,
• ograniczenie nakładów materiałowych (środki ochrony roślin, nawozy mineralne),
• oszczędność energii.

Niestety do takich praktyk nie wszyscy rolnicy są przekonania, lub nieświadomi, zwłaszcza krajów biednych. Tam ani rządy a tym bardziej zwykli ludzie nie dbają o środowisko. Żyją z dnia nadzień niszcząc coraz bardziej własne otoczenie. To jak podcinanie gałęzi na które się siedzi.

Kraje bogatsze, w tym europejskie doskonale zdają sobie sprawę z tego co się dzieje ze środowiskiem naturalnym i na wszelkie sposoby starają się nie oddziaływać szkodliwie na naturę. Jednak żeby sukces był pewien, to takie działania powinien prowadzić cały Świat. Nie tylko w obszarze rolnictwa ale we wszystkich gałęziach światowej gospodarki. Tak niestety się nie dzieje.

M. Ceglarek

Źródło; Materiały konferencyjne: „Rolnictwo Regeneratywne”